Vader wil jou omhelzen!
Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem.
Lucas 15:20b
De parabel van de verloren zoon gaat niet over vergeving. De vader heeft zijn zoon allang vergeven als hij hem vanaf een heuveltop ziet aan komen lopen. Hij heeft hem vergeven dat hij weggelopen is, zijn bezit verkwanseld heeft, tussen de varkens terechtkwam.
De parabel van de verloren zoon gaat ook niet over aanvaarding. De vader heeft zijn zoon allang aanvaard als hij op hem afstormt. Hij heeft hem aanvaard, ondanks zijn eigenwijze koppigheid, zijn verkwistende karakter, zijn zelfbeklag en smoesjes.
De parabel van de verloren zoon draait om de omhelzing van de zoon door zijn vader. De innige liefde die van de vader uitstroomt en waarmee hij zijn zoon omarmt.
Het gaat om genade, onverdiende gunst. Een vader zonder veroordeling, maar met liefde – warme, onvoorwaardelijke liefde.
Het is verrassend welk eerherstel er uit die omhelzing voortkomt. Het eerherstel van de vader: kijk hoe hij genade schenkt. En het eerherstel van de zoon: kijk hoe hij die genade ontvangt. De doden worden levend!
Dat eerherstel blijft bij de zoon die buiten staat achterwege. Natuurlijk heeft de vader ook voor hem vergeving en aanvaarding in gedachten. Maar de omhelzing blijft uit. De liefde kan zich niet uiten. De genade blijft op afstand door afwegingen van wie goed is en wie slecht.
Maar daarbinnen gaat het feest van genade gewoon door!
