Compassie – Dit is liefde, Vincent
‘Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden.’
Johannes 15:13
Wie wil er geen barmhartige Samaritaan zijn? In mijn boek ‘Dit is liefde, Vincent’ beschrijf ik hoe Vincent van Gogh hunkerde naar verbondenheid. In zijn schilderijen herken je zijn hartenkreet: ‘Hou van mij!’ Ook in de brieven die van hem bewaard gebleven zijn kun je lezen hoe wanhopig hij zich wilde hechten. Maar hij kon het niet. Iedereen die hij vastgreep, stootte hij ook weer van zich af. Hij bleef anderen en zichzelf veroordelen, tot zijn vroege dood.
Twee maanden voor zijn tragische einde schilderde hij ‘De barmhartige Samaritaan’. Dat koos ik als voorkant van mijn boek. Van Gogh portretteerde zichzelf als de man die het slachtoffer optilt, omdat hij hem zelf had willen zijn. Maar hij viel zichzelf alleen maar tegen.
Vincents worsteling is heel herkenbaar. Je hebt een goed hart. Je wilt een barmhartige Samaritaan voor anderen zijn. Maar wat blijkt? Je zit jezelf in de weg. Je blijft gevangen in je eigen pijn …
Tenzij je je eerst grondig door Jezus hebt laten verzorgen. Hij is de barmhartige Samaritaan die je in zijn herberg brengt. Op die plek van genade mag je doorleven hoe Hij elke schuld op zich nam, zodat je jezelf niets meer hoeft te verwijten.
Niemand anders dan Jezus kan je genezen en uit je tekorten halen. In zijn veilige verbondenheid ga je overlopen van liefde. Alleen de barmhartige Samaritaan kan een barmhartige Vincent van je maken (of vul je eigen naam maar in).
Stiltetip – Neem weer een half uur om tot rust te komen in Jezus’ aanwezigheid. Stel je voor hoe Jezus je verzorgt met zijn liefde. Zie jezelf ervan overlopen. Zie en zeg: ‘Jezus, ik ben vol van uw liefde en compassie’.
