Marc Mulders – Rozen
Het handschrift vertelt alles
‘De lentezon was sterker dan ooit,’ zei Marc Mulders na een donkere coronawinter. ‘Ik vind het mijn taak om juist nu verslag te doen van het feest van de lente. Om de doem te pareren en cadeautjes van licht uit te delen en hoopvolle vergezichten te bieden.’
Mulders vangt de seizoenen in bloemenschilderijen en doet dat met een zee van kleur. Eerst waren het nog herkenbare bloemen, blaadje voor blaadje geschilderd rondom het hart dat als een wond het lijden suggereerde. Nu suggereert de Brabander met een symfonie van ritmische, kleurrijke penseelstreken in verf het bloemige van bloemen. Hij gebruikt daarvoor golfbewegingen, eindeloos doorgevoerd vanuit de pols. ‘Het is een polsslag net als bij een tennisser, dan kun je met een draai hard of zacht de verf precies goed laten neerkomen op het doek,’ zegt hij. Het is zijn persoonlijke handschrift geworden.
Het handschrift van de kunstschilder vertelt veel over hem. Door jarenlang oefenen slaat hij zijn vaardigheden op in zijn lichaam. Daar wordt zijn talent verinnerlijkt, waardoor het als een unieke beweging tevoorschijn komt. Op den duur stuurt niet zozeer het oog, maar veel meer dat wat zich bij hem vanbinnen afspeelt zijn hand. De verftoetsen op het doek zijn stuk voor stuk heel persoonlijke handtekeningen geworden. Via de bewegingen van zijn hand, pols en arm brengt de kunstenaar met zijn penseel het evenwicht en de eenheid of juist de onrust en het contrast die er in hem huist naar buiteen. De oog-hand coördinatie is een oog-hart coördinatie geworden. Het handschrift van de gevorderde kunstenaar geeft iets van zijn innerlijk wezen weer, iets van wie hij is en was en ook altijd zal zijn. In het kunstwerk huist eeuwig leven.
Marc Mulders heeft een handschrift ontwikkeld waarmee hij schoonheid weergeeft. Hij gebruikt daarvoor kleur, heel veel kleur, vooral pasteltinten. Niet iedereen kan dat waarderen. ‘Er is veel kritiek op mijn werk,’ vertelt hij. ‘Men vind dat ik onbeschaamd mooi schilder. Mooi is een taboe geworden. Maar hoezo mag dat niet? Hoe kan de natuur té mooi zijn?’
Mulders zoekt in zijn werk (hij maakt ook aquarellen en glaskunst) niet alleen naar de betekenis van kleur en vorm, maar ook naar de impact van het leven zelf. Hij vergelijkt zichzelf graag met een tuinman: hij schoffelt op zijn doeken net zo lang met verf tot er nieuw leven opkomt. En inderdaad, zijn schilderijen blijven niet stil in de ruimte hangen: ze wekken als het ware leven op uit een doods moment. Het is er altijd Pasen, er zit opstandingskracht in.
Marc Mulders (1958, kunstenaar van het jaar 2017): Rozen, 2001, olieverf op doek, 40 x 80 cm, privébezit.
Doorlezen: Johannes 20:14-16; Psalm 19:1-5; Psalm 104; Romeinen 8:18-23; 1 Korintiërs 15:20-28 en 49.
Willem de Vink
