Stilte – Jezus verbindt zich met jou
‘Ik heb je slechts een ogenblik verlaten,
maar met open armen zal ik je weer ontvangen.’
Jesaja 54:7
Soms kan de stilte bijna ondraaglijk zijn. Bedenk eens hoe Jezus in de stilte van de meest pijnlijke eenzaamheid terechtkwam. Eerst in het Kidrondal, waar hij met zijn vrienden het nachtelijke rumoer van de feestende stad achter zich liet. Toen in de tuin, terwijl Hij languit op de grond in zijn eentje zijn doodsangst verwerkte. Daarna bij zijn arrestatie, toen zijn vrienden hem halsoverkop verlieten.
Bij het verhoor en tijdens zijn terechtstelling was Jezus compleet alleen.
In de tuin van de hogepriester hoorde Hij hoe zijn meest enthousiaste leerling Hem tot drie keer toe verraadde.
Op het mozaïekterras werd Hij voor de menigte tentoongesteld, terwijl niemand het voor Hem opnam.
De mensenmassa schreeuwde en joelde om Hem, toen Hij eenzaam en alleen zijn kruis door de straten van Jeruzalem droeg.
Jezus wist hoe Hij zou gaan sterven. Hij had zich aan de meest massale, gruwelijke en onrechtvaardige veroordeling uitgeleverd. Toen de spijkers in zijn handen en voeten werden geslagen en het ruwhouten kruis waaraan Hij vastgeklonken zat werd opgericht, kon Hij nauwelijks nog ademhalen.
De laatste drie uur van zijn leven hing Hij daar in de duisternis van de meest kille stilte.
Toen klonk er een schreeuw, zo rauw, zo hartverscheurend, dat de echo ervan door de eeuwen heen ook vandaag ons oor bereikt.
‘Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?’ (Matteüs 27:46).
Heb je het gehoord? Begrijp je de angst, de wanhoop?
Nee, je kunt er niet bij.
Niemand was ooit zo innig verbonden met zijn eeuwige Vader als Jezus. Daarom kon niemand ooit zo verlaten zijn als Hij.
Hemel en aarde hielden hun adem in. De stilte na die schreeuw was ijzingwekkend.
Jezus stierf in deze oorverdovende stilte.
Sommige van ons kennen net zo’n soort stilte. Ze hebben ooit een schreeuw gehoord die door blijft klinken en hun stilte blijft beheersen. De schreeuw van verlies, teleurstelling, afwijzing, eenzaamheid.
Maria van Magdala werd door de naklank van die schreeuw beheerst toen ze drie dagen na het bittere afscheid van Jezus in de graftuin stond. Hoewel het een stralende ochtend was, liep zij in de duisternis van die schreeuw rond.
Plotseling stond Jezus daar. Wat zei Hij?
Je hebt gehoord wat Jezus aan het kruis uitriep. Hij heeft daar de totale verlatenheid uitgeschreeuwd.
Zijn schreeuw was onze schreeuw. In dat geluid werd elke schreeuw van onze pijn, ons verdriet, ons gemis en onze angst opgenomen.
Maar heb je ook gehoord wat Jezus’ eerste woorden na zijn opstanding waren?
‘Vrouw, wie zoek je?’ vroeg Hij.
Jezus kent onze diepste behoefte: we willen verbonden zijn.
‘Maria,’ zei Hij.
Jezus verbindt jou met zichzelf (Johannes 20:11-18).
Luister in jouw stilte naar Jezus en kijk wat Hij doet. Hij maakt je vrij uit elke schreeuw die jou in de greep hield door zich met je te verbinden. Als Hij de stilte vult word je warm en blij vanbinnen, omdat Hij jouw bestaan bevestigt.
Stiltetip – Hoor wat Jezus in de stilte zegt. Hij kent jouw diepste behoefte. Hij verbindt zich met je. Noemt jouw naam. Reageer en zeg: ‘Jezus’.
