Waarom bidden?
We kunnen veel leren van gebeden van kinderen. ‘Lieve God, ik denk veel aan U, soms ook als ik niet eens aan het bidden ben,’ bad Esther van zes. Ze begreep beter wat bidden is dan degene die haar had uitgelegd wat bidden is. Want bidden is zelfs denken aan God.
Je hoeft kinderen niet te vertellen waarom ze moeten bidden. ‘Ik voel me nooit meer alleen sinds ze mij over u hebben verteld,’ zegt Bastiaan. Wie van die kleintjes wil niet graag een beetje aandacht krijgen van onze grote God? Zoals René, die bad: ‘Beste God, let in de kerk a.u.b. even op, dan laat ik U mijn nieuwe schoenen zien.’
Ouderen hebben vaak genoeg aan zichzelf, zodat bidden niet meer vanzelfsprekend voor hen is. Het hoort er niet echt bij in ons snelle, volwassen leven. We weten eigenlijk niet zo goed meer wat bidden is. Terwijl het toch eigenlijk heel eenvoudig is.
Bidden is de uitingsvorm van een bijzondere relatie. Het is jezelf openen voor Degene die jou extreem waardevol vindt en liefheeft. Geloof je dat, dan deel je graag je leven met Hem. Daarom is bidden niet alleen vragen, maar ook piekeren, worstelen, schelden, schreeuwen, afwachten, danken, huilen, zingen, lachen, jubelen, bewonderen, aanbidden, zwijgen, mopperen, van gedachten wisselen en alles wat je nog meer kunt doen in een levendige, openhartige relatie.
Bidden is met God praten zoals een kind met z’n vader praat, net zo afhankelijk, eerlijk en onbevangen. Je mag Hem Vader noemen, ‘Abba’ in de Aramese spreektaal uit de bijbeltijd.
‘Abba’ is het minimale en maximale gebed.
En omdat u zijn kinderen bent, heeft God ons de Geest van zijn Zoon gegeven, die ‘Abba, Vader’ roept. (Galaten 4:6)
