Verliefd op een tekenfilmfiguur
Er was eens een animator, zo’n tekenaar van tekenfilms, die verliefd werd op z’n eigen tekenfilmfiguur. Nu moet je niet denken dat dat zo gek is, want het komt wel vaker voor dat tekenaars verliefd worden op hun eigen tekenwerk. Zo ging het dus ook met Walter, onze animator. Hij had lang zitten schetsen op ’n alleraardigst blond meisje; en toen-ie zoveel tekeningen had gemaakt dat ze vloeiende bewegingen kon maken, vond-ie haar het mooiste wat-ie ooit gezien had. Hij gaf haar een naam: Maya. Ze was charmant, sportief en sprankelend van levenslust, die mooie Maya. Wat zou-ie graag met haar willen trouwen! Maar ja, zij was plat en leefde in ’n andere wereld.
Ze konden natuurlijk wel met elkaar praten, Walter en Maya, want je weet wel dat geluid niet alleen maar in de gewone mensenwereld te horen is, maar ook in de wereld van tekenfilms. Daarom hielden ze hele gesprekken, die twee. Walter vertelde Maya dat-ie haar bewonderde en veel van d’r hield – en hij waagde het zelfs om haar te vragen om met ‘m te trouwen. Maar Maya kon niet geloven dat zoiets ooit mogelijk zou zijn.
‘Nee joh, wij zijn zo verschillend. Ik ben ’n plat tekenfilmfiguurtje, die alleen maar in de hoogte en breedte leeft. Jij leeft in de hoogte, breedte en diepte. Jij bent zo anders. Ik weet niet eens hoe jij eruit ziet.’
‘Je hebt gelijk,’ zei Walter, ‘- maar daar weet ik wel wat op. Dan teken ik mezelf net zo plat als jij en kom ik bij je.’
En zo stapte Walter in de tekenfilmwereld van Maya. Die was blij en verrast om Walter te ontmoeten. Ze konden het goed met elkaar vinden, werden dikke vrienden en beleefden samen allerlei avonturen. Ze streden tegen buitenaardse wezens, dreigende draken en misdadige bendes en reisden de hele wereld over om mensen en dieren in nood en zelfs complete steden te redden, en soms redden ze ook elkaar. Bij elke actie die ze hadden voltooid groeide hun liefde voor elkaar. En ook hun succes bij de kijkers groeide, want ze stegen met stip op de ranglijst van meest populaire animatieseries uit de filmgeschiedenis.
Maar het was niet Walters bedoeling om daar in die platte wereld te blijven. Hij wilde met Maya trouwen in de echte mensenwereld.
‘Mag ik je meenemen naar m’n eigen wereld?’ vroeg hij haar.
‘Hoe wil je dat dan doen?’ vroeg zij.
‘Ik zal het je voordoen,’ zei Walter. ‘Maar niet schrikken; ik verdwijn uit jouw wereld en zal op je wachten.’
Walter stapte uit de tekenfilmwereld door te stoppen met zichzelf te tekenen. Daar zat-ie weer, in z’n dooie eentje achter z’n tekentafel.
Maya keek om zich heen. Het was leeg zonder Walter op de platte, doorzichtige velletjes kunststof van de tekenfilm.
‘Goed, ik kom,’ zei ze tegen Walter, die nu natuurlijk weer onzichtbaar voor haar was. Op hetzelfde moment verdween ze uit de tekenfilmwereld.
Walter zat vol spanning achter z’n tekentafel, zonder dat hij nog ’n potlood op papier kon zetten. Het was gedaan met Maya, zijn mooie tekenfilmfiguurtje. Hoe zou het met haar gaan? Zou ze de weg naar Walters wereld kunnen vinden? Zou z’n droom uitkomen?
Toen ging de deur van Walters tekenfilmstudio open. Daar stond het meisje van z’n dromen. Ze trouwden in de echte mensenwereld van lengte, breedte en diepte. En geloof het of niet: die twee leefden nog heel, heel lang en gelukkig.
