Hemel – Doodgaan is een verhuizing

Wat u zaait heeft nog niet de vorm die het later krijgt. 1 Korintiërs 15:37a

Doodgaan kan dramatisch lijken. Maar Jezus noemt het slapen. Hij zegt als hij bij het doodsbed van een twaalfjarig meisje wordt geroepen: ‘Houd op met klagen, want ze is niet gestorven, maar slaapt’.1 En als Lazarus is gestorven: ‘Onze vriend Lazarus is in- geslapen’.2 Waarom noemt Jezus gestorven zijn slapen? Omdat ons lichaam tot rust komt, zijn functies verliest en vergaat. Maar alles wat we aan persoonlijkheid zijn geworden en wat we aan ervaringen en herinneringen bij ons dragen blijft bestaan. We verhuizen naar een grotere, meer omvattende, rijkere wereld.

Dat je zult sterven is heel verdrietig voor je nabestaanden. Ze zullen je vertrek moeten verwerken, omdat ze je zullen missen. Maar ze kunnen ook blij zijn met je verhuizing. Je bent aan deze kant ingeslapen, maar aan de andere kant wakker geworden. Daar ben je thuis. Daar zul je ook een nieuw lichaam krijgen, dat veel beter is dan je oude, aardse lichaam.

Jezus vergelijkt zijn leven op aarde met een zaadje. Het moet sterven om vrucht te dragen.3 Ook Paulus vergelijkt ons leven ermee. Kijk wat het zaad wordt als het in de aarde valt en sterft. Na die verhuizing komt pas de echte plant tevoorschijn, zegt hij.4

Er wordt een aards lichaam gezaaid, maar een geestelijk lichaam opgewekt (1 Korintiërs 15:44a).

1 Luc. 8:52b; 2 Joh. 11:11b; 3 Joh. 12:24; 4 1 Kor. 15:35-49