Marian de Vink – Omhelzing Vader en Zoon
Hij rent op ons af
We willen je graag het schilderij laten zien waar Marian en ik een aantal maanden aan gewerkt hebben. Het beeldt een moeilijke tijd uit, maar ook een hoopvol nieuw begin, dat begon met een omhelzing. Het gaat om een beroemd verhaal over een vader en een zoon, door Jezus verteld. De vader heeft na een schokkende ervaring de gelegenheid om zijn liefde uitbundig te vieren… met ons!
Het verhaal
De jongen die dood was had zijn identiteit verloren. Hij belandde vanuit zijn arrogantie en onverschilligheid in een identiteitscrisis. De wereld was in nood, en hij was tot overmaat van ramp zichzelf kwijtgeraakt. Geen zoon van zijn vader meer, maar een bedelaar. Erger nog: een slaaf. Hij dacht dat hij de gunst van zijn vader moest terugverdienen.
Maar dan rent zijn vader op hem af. Die vader móet wel rennen, want hij wordt bewogen door innerlijke ontferming. Splagchnitzomai noemt Jezus dat in de Griekse grondtekst. Letterlijk betekent het dat zijn ingewanden naar buiten komen zodra hij zijn zoon ziet – en daar moet hij achteraan rennen. Hij omhelst zijn jongen en kust hem en kust hem, vertelt Jezus. Meerdere keren, lezen we in de grondtekst (Lucas 15). De vader laat zich door niets belemmeren. Hij wil zelfs van geen spijtbetuiging weten. Streep onder het oude, laat het nieuwe gevierd worden!
‘Deze zoon van mij was dood en is weer levend geworden, hij was verloren maar is gevonden!’ laat Jezus de vader tot twee keer toe zeggen. Wat niets anders betekent dan dat deze jongen opnieuw geboren is.
Nu kan de vader zijn zoon in waardigheid herstellen. Sterker nog, hij vergroot die zelfs. Hij geeft hem een mantel (zijn eigen waardigheid), een ring (het familiezegel), schoenen (de vrijheid om te kiezen waar hij maar wil gaan, ondanks dat hij ooit de verkeerde kant op was gegaan). Wát identiteitscrisis! De zoon zal weten wie hij is: hij is een echte zoon van zijn vader! Het is genade op genade in dit verhaal van Jezus. Zelf weet Hij er alles van: het is zijn eigen verhaal. Hij zou zelf zo’n zoon zijn, die doodging en weer levend werd. En wij die het horen en geloven, laten ons net zo verrassen door onze Vader.
‘The only time, the only time I ever saw Him run, was when He ran to me. It caught me by surprise when God ran, when He ran to me,’ zingt Benny Hester in zijn song When God Ran.
Het schilderij
Dan nu dit schilderij. Wat je hier ziet is onze voorstelling in olieverf van een vader die zijn zoon omhelst en kust. Sommige van jullie weten dat dit thema Marian en mij al jarenlang bezighoudt. Eigenlijk gaan al mijn boeken en preken erover. Het heeft ongetwijfeld iets te maken met de oude verhouding die we zelf hadden met onze vaders, maar zeker ook met de nieuwe verhouding waarin Jezus ons bracht met onze hemelse Vader.
Marian en ik vonden onze vriend Paul van Dormael en zijn jongste zoon Daniël bereid om voor ons te poseren. Zij hadden ook een verhaal. Hun familieleven was om allerlei redenen zwaar beproefd. Eén daarvan was dat Daniël tijdens wintersport een herseninfarct kreeg. Hij overleefde en kon door zijn vader omhelsd en gekust worden. Wel raakte hij rechts verlamd, daarom zie je op ons schilderij zijn rechterarm niet.
Maar het was nog heftiger. Vader Paul en moeder Sophie gingen met hun gezin door een extreem moeilijke tijd. Ze moesten een maand of vier voor het ongeluk van Daniël afscheid nemen van Dick, hun oudste zoon. Hij overleed op 45-jarige leeftijd na een langzame aftakeling aan een spierziekte. Ruim een jaar later overleed ook hun enige dochter Petra, 42 jaar oud, na een ziekbed van maanden.
Een half jaar later zijn Marian en ik aan dit schilderij begonnen. Ik bracht de schetsen aan, Marian deed het schilderwerk in olieverf. Laag over laag bracht ze diepte en emotie in het werk. We plaatsten vader en zoon in het licht van een open deur, om het welkom te versterken. Over de volle breedte van het beeld verschijnt het ochtendlicht, dat de zware wolkenpartijen zal verdrijven. Op de achtergrond brachten we het gezin bij elkaar als bomen aan de horizon. Zes bomen samen: Paul en Sophie, hun zonen Dick, Tobias en Daniël en hun dochter Petra. Want hun verhaal gaat door. Ze hebben kracht gevonden in de verwachting die er in hen leeft dat ze elkaar weer terug zullen zien. Ze weten het, want ze hebben zichzelf allemaal laten omhelzen en kussen. (Hun getuigenis is te zien op televisie in Hour of Power en De Verandering).
Als er geen Vader was, niet zo’n Vader, dan zouden we in het onzekere blijven over onze toekomst. We zouden blijven leven tussen vrees en hoop, heen en weer geslingerd tussen de pijn en moeite die het leven ons geeft en de vreugde die ons ten deel valt, maar zonder dat we uit die tweeslachtigheid losraken. Jezus wil ons met zijn gelijkenis een bijzonder besef inprenten. We zijn geliefd, in alles en voor altijd. De omhelzing met onze hemelse Vader brengt ons in onze bestemming: we leven als zonen en dochters in zijn gezin en zullen daar onze plaats in behouden. Mag dit schilderij ons erbij bepalen dat we ons hartstochtelijk mogen laten omhelzen en kussen!
Marian de Vink (1960): Vader en Zoon (2023), olieverf op linnen, 80 x 120 cm, privébezit.
Doorlezen: Lucas 15:11-24; Johannes 3:3-8; Johannes 12:24; Galaten 2:20.
Willem de Vink
Lees ook het interview in Visie ‘Mijn vader sloeg soms alles kort en klein’.
