Rust – Wandelen in de rust
Maar het pad der rechtvaardigen is als het glanzende morgenlicht,
dat steeds helderder straalt tot de volle dag.
Spreuken 4:18 (NBG ’51)
Ken je dat: wandelen met Jezus? Van alle plaatsen waar ik heb gewoond herinner ik me nog goed de trajecten waarop ik met Jezus wandelde. Op het ritme van mijn passen kwam ik bij Hem tot rust.
Ik denk aan mijn tienerjaren. Ik zie de straten van de stad nog voor me, waar mijn hart opsprong als ik eraan dacht hoe gelukkig ik met Hem was.
Ik moet ook denken aan de lange rechte wegen van de polder waar ik liep, het aangeharkte park in een sjieke wijk, de zompige duinen.
Al die jaren voerde ik op al die plaatsen mijn gesprekken met Hem. En had ik even niks te zeggen, of was ik alleen maar druk, of moe in mijn hoofd, dan was Hij er nog.
In het natte zand van het strand schreef ik tijdens een wandeling in grote letters iets over Hem op dat ik ben vergeten. De golven zullen er wel mee aan de haal zijn gegaan. Maar ook daar genoot ik van zijn aanwezigheid.
Deze week liep ik weer met Hem door de stad. Ik stelde me voor hoe het zou zijn als iedereen Hem zou kennen. Ik zag mijn stadgenoten al glimmen.
Dus bad ik op de cadans van mijn wandelpas: ‘Kom Jezus, kom …’ Ik bad dat in de rust dat Hij er was en ook komen zal.
Wink – Geef je gerust over aan Jezus; Hij gaf zichzelf eerst over aan jou.
