De levenskunst van Jezus
Ik was dagelijks Zijn vermakingen, te aller tijd voor Zijn aangezicht spelende.
Spreuken 8:30 (SV)
Kun je nog kijken met de ogen van een kind? Jezus beheerste die levenskunst. Hij was spontaan, onafhankelijk, creatief. Hij zag in water wijn. Hij liep op water. Hij sprak tegen de storm. Hij zag in de kleinste dingen een verhaal om iets duidelijk te maken. Een mosterdzaadje. Een kudde schapen. Een sleepnet.
Zijn werkwijze kreeg vaak de vorm van een spel. Brood en vis voor mensen die in kringen moesten gaan zitten. Modder op de ogen van een blinde. Brood en wijn. Jazeker, bekijk het avondmaal maar eens met de ogen van een kind. Dan zie je er een heilig spel in, dat ons heel lichamelijk verbindt met Jezus’ lichaam en bloed.
‘Ik verzeker jullie: als je niet verandert en wordt als een kind, dan zul je het koninkrijk van de hemel zeker niet binnengaan’ (Mat. 18:3).
In Gods koninkrijk leven mensen die hun spontaniteit hervonden hebben; die zichzelf kunnen geven, omdat ze hun pretenties hebben verloren in Jezus. Zij weten wat creatieve communicatie is, de uitdrukking van liefde voor God en voor elkaar.
Het is de houding van Maria die haar kostbare mirre over de voeten van Jezus uitgiet (Joh. 12:1-5). Het is dezelfde intentie die Paulus bezingt in 1 Korintiërs 13: het loflied op de liefde, die zo wonderlijk onbevangen gericht is op de ander.
Bijbelse wijsheid bezit een kinderlijke kwaliteit. In Spreuken 8 wordt gezegd dat de wijsheid die Gods creatieve scheppingswerk in beweging bracht als een troetelkind is bij God. Hij speelt dagelijks voor zijn aangezicht.
Spelende in de wereld Zijns aardrijks, en Mijn vermakingen zijn met de mensenkinderen (Spr. 8:31, SV).
De wijsheid, die speelt. Wie is er wijs?
