19 Meeleven toelaten en doorgeven (bij de strip)

In de weken voordat Marian en ik gingen trouwen, werkte ik aan een stripverhaal over de barmhartige Samaritaan, de ontroerende gelijkenis van Jezus waarmee Hij de vraag beantwoordt wat eeuwig leven betekent. Het geheim van deze buitenstaander was dat hij zag wat anderen niet zagen en op iemand af ging waar anderen met een boog omheen liepen. Ik was in die tijd (ik was 22) vooral geïnteresseerd in het geweld van de woestijnrovers, waar de wandelende Jood het slachtoffer van werd. Ik besteedde daar verhoudingsgewijs meer plaatjes aan dan aan de verzorging waarmee de Samaritaan zijn barmhartigheid toonde. Het derde deel van het verhaal, het herstel in de herberg, liet ik helemaal liggen. Het zou een tijd duren voordat ik dat inzag en in staat was om dit verhaal sterker uit te werken.

Tijdens onze huwelijksinzegening begon de voorganger Nico van Biljouw in zijn preek over mijn strip. Hij zei dat hij gezien had hoe ik het verhaal had geschetst, het lijnwerk in inkt had gezet en alles had ingekleurd. Nu had ik het inkleuren aan iemand anders overgelaten, maar goed. Zijn punt was dat Marian en ik voor elkaar mochten zijn als barmhartige Samaritanen en elkaars wonden mochten verzorgen. Want we hadden vanuit onze achtergrond allebei wonden opgelopen, wist hij. En als we dan net als in de strip elkaars leven hadden ingekleurd, zouden we anderen als barmhartige Samaritanen kunnen helpen om hun eigen leven kleur te geven.

En zo ging het met Marian en mij. Wat ik in mijn stripvertolking van het verhaal grotendeels had laten liggen, de verzorging en het herstel, werd in onze huwelijksrelatie langzaam maar zeker aangebracht. Onze wonden werden geheeld. We hebben elkaar tot bloei helpen komen, soms tegen de verdrukking van onze omgeving in. En we hebben van lieverlee veel mensen mogen helpen. De barmhartige Samaritaan hielp voor Marian en mij om de levenskunst te ontdekken waarin Hij ons was voorgegaan. Hij begeleidde ons vanaf de eerste dag van ons huwelijk en gaf ons visie voor onze toekomst. We hebben besloten om de gelijkenis opnieuw uit te beelden, nu vanuit alles wat we in de afgelopen eenenveertig jaar samen hebben gezien en meegemaakt. We hebben geleerd om met een open blik om ons heen te kijken, met meer genade, meer aandacht voor menselijkheid. We hopen dat we daarmee een nieuwe generatie mogen inspireren om ook weer een barmhartige Samaritaan voor anderen te zijn.

Willem de Vink