Ook de schepping leeft met hoop
De schepping zelf zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid.
Romeinen 8:21a
Wij delen de hoop die we koesteren met de schepping. Hoewel de natuur kraakt en zucht, richt zij zich telkens weer op. De Bijbel vertelt ons dat ook zij haar definitieve bestemming zal bereiken, samen met Gods kinderen.
Momenteel zien we wat anders. God heeft haar voortgang een halt toegeroepen, zodat het kwaad niet een eeuwigheid zal doorwoeden. ‘De schepping is ten prooi aan zinloosheid, niet uit eigen wil, maar door hem die haar daaraan heeft onderworpen’ (Rom. 8:20).
We voelen de pijn die de zonde heeft veroorzaakt als we de natuur observeren. ‘Wij weten dat de hele schepping nog altijd als in barensweeën zucht en lijdt’ (Rom. 8:22).
Maar we mogen achter elk landschap, elke plant, elk dier een belofte zien, die eens in vervulling zal gaan. Want uit de schoonheid die de natuur ook nu nog tentoonspreidt, spreekt de hoop op een betere bestemming.
‘Maar ze heeft hoop gekregen, omdat ook de schepping zelf zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister die Gods kinderen geschonken wordt’ (Rom. 8:21).
Eens zullen al Gods kinderen definitief veranderd zijn. En de schepping ook. Probeer je eens in te denken hoe jouw huisdier zal opknappen.
‘Dan zal een wolf zich neerleggen naast een lam’ (Jes. 11:6).
