Stilte – Ook Jezus bleef de stilte opzoeken
Op een van die dagen trok Jezus zich terug op de berg om te bidden. De hele nacht bleef hij tot God bidden.
Lucas 6:12
Jezus ging ons voor de stilte in. Nog voordat Hij in het openbaar aan de slag ging, leidde Gods Geest Hem veertig dagen de woestijn in. Hij was daar zo vol van wie Hij was, dat Hij zich niet verwondde aan verzoekingen (Matteüs 4:1-11).
Voordat Jezus zijn leerlingen uitkoos, ging Hij weer de stilte in. Hij had in zijn stille omgang met zijn Vader voortdurend ervaren hoe geliefd Hij was. Nu zou Hij vanuit dezelfde stilte die heerlijkheid overdragen (Lucas 6:12-15).
Jezus zocht ook de stilte op voordat Hij een massa zou voeden met brood en vis. Omdat Hij zelf in de stilte vol en verzadigd was van Gods vaderliefde, kon Hij mensen voorzien en verzadigen (Matteüs 14:13-21).
Toen het volk Hem koning wilde maken, maakte Jezus zich uit de massa los om weer de stilte te zoeken. Afstemming op de Vader maakte Hem onafhankelijk van meningen en vrij om zijn eigen timing te volgen (Johannes 6:14-17).
Als Jezus na drie jaar het accent van zijn optreden verlegt naar Jeruzalem, zal Hij regelmatig de stilte buiten de stad opzoeken (Lucas 21:37).
De stilte krijgt bij Jezus een bijzondere wending in zijn laatste uren. Nadat Hij in Getsémané alleen met zijn Vader is geweest, levert Hij zichzelf uit aan zijn beulen (Matteüs 26:39-56).
Aan het kruis wordt het stil zoals het nooit meer stil zal zijn (Lucas 23:44). Voortaan zal Hij voor altijd bij ons te zijn. Hij heeft dan ook voorgoed de stilte voor ons gedefinieerd: daar is Hij.
Wink – Stilte is een voedingsbodem voor vertrouwen.
