Voorraadschuren van genade

Bij het horen van die woorden kon Jozef zijn tranen niet bedwingen.
Genesis 50:17b


Jozef huilt als zijn broers hem om vergeving vragen. Begrijpen ze dan niet dat hij hen allang vergeven heeft?

Jozef was koning in Egypte geworden. Zijn broers hadden hem verraden, maar hij zag er Gods hand in. Nu kon hij hen middenin de hongersnood in leven houden vanuit zijn voorraadschuren.

Hij huilde toen hij zijn broers na al die jaren weer ontmoette. Tegelijkertijd schonk hij hen vergeving en eerde hij hen door hen aan tafel te nemen. Maar nu huilt hij opnieuw.

Vader Jakob is gestorven en de broers zijn bang dat Jozef het hen alsnog betaald zal zetten. Ze durven hem niet onder ogen te komen en sturen hem de smeekbede dat hij hen toch alsjeblieft vergeeft. Ze zijn bereid om zijn slaven te worden, als hij maar vergeeft.

Dat maakt Jozef intens verdrietig. Kunnen zijn broers zijn vergeving dan niet aanvaarden?

Telkens zien we hoe Jozef op Jezus lijkt, ook hier weer. Jezus wordt er verdrietig van als we zijn vergeving in twijfel trekken. Hij heeft ons onze zonden vergeven toen Hij zijn leven voor ons gaf aan het kruis. We hoeven ons niet te gedragen als slaven die telkens opnieuw de goedkeuring van de meester moeten verdienen. Jezus noemt ons zijn broers en zussen (Joh. 20:17). Hij nodigt ons uit aan zijn tafel om zijn vergeving te vieren (Mat. 26:28).

Leef uit zijn vergeving, geniet uit de voorraadschuren van zijn genade!