101 Plaatjesboek Israël

Israël werkt als Gods plaatjesboek. Veel van wat in de Bijbel beschreven staat zie je hier terug. Jeruzalem, op zeven bergen gebouwd. Het meer van Galilea, omringd door bergen. De dode Zee die door Ezechiël de navel van de wereld werd genoemd. Het prikkelt je verbeelding, je gaat het voor je zien. Alles komt daardoor sterker binnen. Daarom kom ik er graag.
(Leestijd 9 minuten)

Daarnaast ben ik nieuwsgierig naar dit land omdat hier een soort spanning heerst die al in de Bijbel beschreven wordt. Het gaat om een ontwikkeling waar heel de wereld op let, namelijk hoe het volk dat zo’n weerbarstige geschiedenis kende hier stand houdt.

Verrijking
Niet veel mensen houden er rekening mee dat God met dit land en volk een plan heeft. Ik ben me daarin gaan verdiepen en het heeft me verbaasd wat daarover te vinden is. En het raakt me. Israël werkt voor mij als een brandglas dat mijn geloof versterkt.

Ik heb het land inmiddels vaak bezocht. Mijn reizen ervaar ik als een verrijking voor mijn geloofsleven. Ik krijg de omgeving te zien waarin de geschiedenissen uit de Bijbel zich hebben afgespeeld. Daardoor kan ik ze me beter voorstellen, al moet ik natuurlijk daar ter plekke wel veel afleiding wegdenken. Maar lucht, natuur, geuren en kleuren, het landschap en ook de afstanden zijn niet veel anders dan toen. Sommige gewoontes die ik uit de Bijbel ken zie ik hier terug. Veel Joodse mannen dragen een gebedskleed. Bij het overlijden van een geliefde wordt nog steeds hartstochtelijk gehuild en gerouwd. Ook moet de wijnstok, zoals dat al eeuwen gebeurt, geleid en gesnoeid worden. Er lopen gewoon nog kamelen en ezels rond. En de mensen van toen zijn niet veel anders dan de mensen van nu. Zelfs de botsingen tussen bevolkingsgroepen, de bedreigingen en gewelddadigheden verschillen nauwelijks van bijbeltijden.

Indrukken
Mijn eerste kennismaking met Israël gaf me een lading nieuwe indrukken. Het oude Jeruzalem: één en al chaos. Vrijdagmiddag: alle winkels dicht. Koerende duiven in de bomen en op de daken van de huizen. Zwermen ooievaars in de lucht. Betlehem: herdersvelden, ooit vol met lammeren voor de offerdienst, maar daar werd ook dat ene volmaakte Lam geboren in een spelonk dat dienst deed als stal. Militairen op straat, her en der muren en prikkeldraad, geruchten van rellen in gebieden waar ik een paar dagen eerder nog rondliep. Dorre woestijnen, groene bergen, rietvelden. Wegen en paden, stof, zweet en steentjes in mijn schoenen. En wat liggen al die door de geschiedenis geladen plekken dicht bij elkaar!

Op de daarop volgende reizen gingen de voortgaande indrukken me dagen. Het westen is groen, het oosten bruin, Galilea vriendelijk en weelderig. Op de Olijfberg kijk je uit over Jezus’ lijdensweg. In het oude Jeruzalem eist iedereen zijn deel op, daarom heerst er zo’n chaos. De nieuwe wijken eromheen zijn trouwens een stuk toegankelijker. In dit kleine land (iets meer dan de helft van Nederland) leven meer bevolkingsgroepen dan ik voor mogelijk had gehouden. Bedoeïenen, Arabieren, Joden uit Oost-Europa en Rusland, Joden uit Zuid- en West-Europa, uit Amerika, Noord-Afrika en Ethiopië. Er zijn in Israël gelovige Joden en seculiere Joden, Messiaanse Joden en Joden verdeeld in allerlei soorten orthodoxie. Daarnaast leven er ook islamieten, druzen, Bahai aanhangers en zelfs enkele honderden Samaritanen. God moet wel een groot wonder doen om al die mensen de ogen te openen voor hun Messias!

Later volgden de blijvende indrukken. Dat de berg Arbel echt het mooiste punt van Galilea is. Dat Jeruzalem als stad onmiskenbaar onder grote spanning staat, met mensen die allemaal hun eigen agenda hebben. Dat Tel Aviv een ander Israël is, zinderend, multi-culti, tolerant, onverschillig en vrolijk. Dat het in Israël tropisch heet kan zijn, maar dat de woestijn kan bloeien. Dat God zich nog steeds bemoeit met zijn volk, zijn stad en zijn land, omdat Hij zijn genade nooit terugneemt. Maar waar zijn de Palestijnse christenen gebleven?

Genade in overvloed
Als God zijn genade nooit terugneemt, zoals ik las over Israël in Paulus’ brief aan de Romeinen, moet Hij hier wel veel meer genade schenken dan elders, want wat is dit mooie land ook een ingewikkeld land, vol mooie, maar moeilijke mensen.

En God blijft vol genade voor Israël. Hij heeft een hoopvolle toekomst in petto. Dat heeft Hij beloofd. Ik kan me er over verbazen dat God de geschiedenis van de wereld tot het einde toe via dit land laat verlopen. Jezus zei dat Israël verdrukt zal blijven, totdat de tijd van de heidenen voorbij is. En Paulus schreef dat God zich zal richten op zijn plannen met de heidenen, totdat Israël weer aan de beurt is.

Dus, alles werkt naar dit ene punt toe: totdat! Er is een moment dat de geschiedenis zal kantelen. Israël werkt voor mij dan ook niet alleen als een plaatjesboek en een brandglas, maar ook als Gods wereldklok waarop de tijd met de volken wordt weggetikt, totdat de wijzers van dat ene volk de juiste tijd aangeven.

Alles draait om Jezus
Wat meekijken in Israëls verleden, heden en toekomst voor mij vooral zo fascinerend maakt, is dat alles te maken heeft met Jezus. Alles verwijst naar Hem. Heel de geschiedenis, alles wat er gezegd is door de profeten en wat er gebeurd is en nog zal gaan gebeuren, het zal allemaal uitlopen op de bevestiging dat Hij gelijk heeft en alle eer zal krijgen. En die Grootheid is mijn lieve Vriend, met wie ik elk moment van de dag mag optrekken. Terwijl ik in dit land rondwandel in zijn voetstappen, ervaar ik hoeveel aandacht Hij voor mij heeft. Hij wijst mij op al die bijbelse beelden en betrekt die op zichzelf, waardoor mijn geloof in Hem gesterkt wordt.

Daarop zeiden ze tegen elkaar: ‘Brandde ons hart niet toen Hij onderweg met ons sprak en de Schriften voor ons ontsloot? (Lucas 24:32).

God heeft zijn plan met de wereld gekoppeld aan Israël. Wat de wereld nodig heeft, en Israël in het bijzonder, is een nieuw hart en een nieuwe geest, waarin liefde heerst en geen plaats meer is voor veroordeling. Alleen zo wordt de pijn van afwijzing en uitsluiting die mensen beheerst genezen en de neiging om boos te worden en wraak te nemen weggenomen. In Jezus is geen veroordeling, dat is de kern van het Evangelie. Als die boodschap inderdaad de genezing voor dit land betekent, is het gelijk minder moeilijk om te geloven dat dit ook geldt voor de rest van de wereld. Bidden om vrede voor Jeruzalem (de opdracht uit Psalm 122) is daarom net zo goed bidden om vrede voor de wereld. Het is bidden om de komst van Yeshua, de Vredevorst.

Willem de Vink, 14 mei 2023
Foto’s Koos Poldervaart, Rob Kelders, Alfred Spijkerman, Rijk Akershoek, Marianne Visser

Lees ook:

• Reisverslag Willem en Marian de Vink in Jeruzalem

• Beeldmeditatie Twee Joden en hun opstanding

• Roman Markus, speelt zich af in Israël in de eerste eeuw